Fotografie
Common Beauty
Autor principal
Miljena VučkovićProfesia
Spatial Designer and Observer, Art Director & Location Scout, Stage & Production Designer
Descrierea proiectului
Tokom pandemije Kovida-19 veliki broj gradskih stanovnika je ostao zarobljen u svojim stanovima, bez ikakvog kontakta sa porodicom i prijateljima. Zbog toga se urbana populacija okrenula balkonima i terasama zarad malo svežeg vazduha i makar minimalnog kontakta sa prirodom. Stoga, bile su uobičajene slike ljudi koji spremaju svoje terase i balkone, farbaju i renoviraju ove prostore čineći ih lepim i ugodnim. Stanovnici kuća su ova ograničenja koristili kao stimulaciju da raščiste svoja dvorišta i garaže, godine sakupljanja i ostavljanja za kasnije. Zbog toga su takođe uobičajene slike u Novom Sadu tokom pandemije bile gomile slomljenih delova nameštaja, stari lonci, odeća, različiti delovi i sitnice - čak i stare fotografije sa venčanja, svuda u i okolo kontejnera. U pojedinim novinama su se pojavljivali tekstovi kako jedino farbare i prodavnice opreme za bašte posluju bolje tokom nego pre pandemije. Oni koji žive u stanovima bez balkona ili bašte kojima bi se posvetili, okrenuli su se okruženju i ničijoj zemlji oko stambenih zgrada. Sređivanjem ovih ad hok baštica, pokušavali su da naprave nešto lepo, za uživanje, zanimajući se i tako čuvajući zdravlje i razum. Pre pandemije, ova aktivnosti je - kao predrasuda ili statistički potvrđeno?! - bila pripisivana staricama bez mnogo društvenog kontakta. Tokom pandemije ovo postaje nešto u čemu učestvuju komšije svih uzrasta, ili barem podržavaju i po potrebi pomognu. I sve to se dešavalo tiho, skoro tajno, kao da se samoniklo bilje pojavilo i rasporedilo u formu baštice. Obzirom da je socijalna distanca bila obavezna, ovo se odvijalo u nekim čudnim satima. Mnogo ovakvih bašti se pojavilo oko stambenih zgrada gde je prethodno postojalo samo nekakvo javno zelenilo, travnjaci i drvoredi, u blizini ulaza ili dečijih igrališta. Kako po zakonu nije dozvoljeno uzgajati ništa na zajedničkoj zemlji, koliko god ona bila zapuštena ili uništena, ljudi su kaznama i komunalnom policijom bili obeshrabrivani od bilo kakvog pokušaja ulepšavanja. Okolnosti pandemije su promenile ovu situaciju - barem privremeno. Postoji neka nada da su ljudi i komunalne službe naučili da više tolerišu i bolje razumeju jedni druge tokom pandeije, i da ih ovakve prostorne intervnecije nisu uznemiravale kao pre. Ostaje da vidimo koliko će ovih baštica preživeti, sada kada se život kao vratio u normalu?!
Text de prezentare a autorului
Miljena Vučković is Spatial Designer and Observer, Art Director & Location Scout, Stage & Production Designer. Her main interest and common topic of her work is Space and its performative qualities, which she explores through various activities, approaches and methods. During previous years, she gained significant professional experience working on projects various in style and scale: theatre plays, performances, movies, music videos, but also theoretical studies, spatial interventions and installations, exhibition design, commercial events organisation and sets, etc. Miljena serves as vice-president in “Scenatoria”, Organisation that promotes (performative) arts through their “staging” in abandoned and neglected built heritage, and education about these fields - walks, talks, publications, workshops. She considers continuous education exciting and crucial for any development.
